Welkom op de website van de kennel van mijn moeder. Ik had nooit gedacht dat ik ooit nog eens iets zou moeten typen op de site van mijn moeder. Ten eerste omdat ze pas sinds kort actief met internet bezig is en ten tweede omdat ik nooit had verwacht dat mijn moeder zo’n labrador fan zou worden en ooit met een nestje zou beginnen.

 

Toen mij in 1998 werd verteld dat we van Nieuwegein naar Etten-Leur gingen verhuizen vond ik dat absoluut niet leuk. Ik moest al mijn vriendinnetjes achterlaten en ik zou de paarden daar op de manege enorm gaan missen. Om mij toch mee te krijgen naar het zuiden beloofden ze mij een hond. Toen ben ik toch gaan overwegen om mee te verhuizen en die hond die kwam er. Wat voor hond het moest worden was snel duidelijk, een lieve blonde labrador net als van de Page-reclame.

Over de naam moest ik langer nadenken maar ook dat is uiteindelijk gelukt. De letters uit Jessies naam staan voor de eerste letters van mijn vriendinnetjes uit Nieuwegein. Wat leuk en lief zo’n blonde pup die door het huis huppelt maar wat wordt die pup minder leuk en lief als je er door weer en wind mee naar buiten moet. In het begin was ik vaak de dupe want “Manon wilde zo graag een hond”. Na een tijd vond mijn moeder het steeds minder erg om met de hond op pad te gaan en gaf zich zelfs op voor jachttraining. Elke zondagochtend ging zij op pad en kwam dan rond de middag met een uitgeputte hond thuis. Mijn moeder kwam dan ook vaak wat uitgeput maar stralend terug en je zag aan haar dat ze van de jachttrainingen genoot. Op een gegeven moment besloot ze Jessie op de zondagochtenden thuis te laten omdat zij toch wel wat oud werd en kocht een tweede hond. Via via kwam ze bij Of The Music Forest labradors terecht en daar werd onze Ylja geboren. Het liefst ging mijn moeder er elke dag even kijken maar dit kwam niet altijd even goed uit. In onze achtertuin was al een mooie ren gemaakt door mijn vader zodat de nieuwe pup zich daar lekker uit kon leven. De eerste dagen heb ik vaak gedacht :”We hadden net zo goed alleen een doos neer kunnen zetten” , want Ylja sliep alleen maar. Na een week kwam ze echt tot leven en we kwamen er snel achter dat we een ontzettend speelse en levendige hond in huis hadden gehaald. Dat gaf niks want dat was wat we wilden

Tot op de dag van vandaag is Ylja altijd in om te spelen. Terwijl Jessie dan met één oog open ligt toe te kijken vanaf haar kussen, rent Ylja de kamer rond. Nu mag Ylja op zondagochtend mee op pad en Jessie wordt dan verwend door mijn vader met een ronde Galderse Meren. Wie had ooit gedacht dat ik op zondagochtend nog lekker in bed zou liggen terwijl mijn ouders druk in de weer zijn met honden. Mijn moeder bezoekt nu ook regelmatig wedstrijden met Ylja en daar krijgt ze dan te horen dat ze een uitmuntende hond heeft. Ze doen het dus erg goed op wedstrijden ( zowel mijn moeder als Ylja 😉 ) en dat motiveerde mijn moeder om een kennel te beginnen. Over een aantal maanden hopen wij hier in de tuin bruine pups te zien rondlopen en wachten dit vol spanning af

Mam, gefeliciteerd met je 50e verjaardag en ontzettend veel succes met de pups.
Van ons kun je zeker alle hulp en steun verwachten. (kranten hebben we in elk geval genoeg).

Heel veel liefs Manon